En zo zijn er ook de laatste loodjes

In het klooster Sobrado dos Monxes heb ik een eerste IN de weg moment meegemaakt. Tijdens de completa in een nagenoeg donkere kapel werd er door de pater gezongen en gebeden en er heerste een prachtige sfeer. Na een middag liggend op het gras en daarna in de bar iets eetend was het prachtig om het serene gezang te ondergaan. De intimiteit van zo'n donkere kapel samen met de liederen is enorm. Ik heb daarna in het klooster heerlijk geslapen ondanks hete feit dat Fernando een laat binnenkomende Italiaanse fietser bijna buiten gegooid had.

De volgende morgen op tijd eruit en toen ontdekte ik dat ik mijn hoed de middag ervoor had laten liggen na het eten. Helaas niet meer te vinden. Hind een van oorsprong Marokkaanse die met haar vriend Mathieu de Camino gaat vond het vreselijk dat ik de hoed kwijt was. Ze is wel drie keer aan de bar gaan vragen of ie echt niet gevonden was. Les 1 van de Camino : Loslaten begint waar vasthouden eindigt. Ik heb daarna super gelopen en s' avonds bleken Hind en Mathieu het bed boven mij in gebruik te hebben. Ik zat met de Nederladse groep op het terras toen Hind kwam zeggen dat het bed naast het mijne belegd was door een vrouw met bedwantsen. Haar hele gezicht opgezet en zich de hele tijd krabbend. Ik heb de stapelbedden uiteen getrokken zodat ik niet besmet zou kunnen worden dus hoop er maar het beste van. Gezellig met de Nederlandse groep en een ander pelgrim, Ronnie uit Delft samen gegeten daarna moeten rennen. Om exact 10 uur ging de deur op slot en ik had net nog een biertje kunnen halen in de bar er tegenover. Ik zat beneden in de hal en toen bleken een aantal Spaanse jongeren de deur te kunnen openen. Ik heb daarna nog met Albera uit Uruquay zijn Spaanse vrouw zitten kletsen. In de bar tegenover het hostel waar ik mijn biertje gehaald heb kreeg ik nog een mooie stempel met Boeddha erop, toch leuk als je bedenkt dat ik altijd mijn Boeddha beeldje bij me draag.

Zonder bedbugs de volgende morgen om 8 uur op weg naar Lavacolla , dik 30 km maar dan hoef ik morgen maar 10 km te lopen om aan te komen in Santiago. Na een start in mijn uppie kwam ik Ronnie tegen en we hebben geweldig samen gelopen. Na heel wat verschillende baantjes werkt hij nu bij de Gemeente en is helemaal op zijn plaats. We spraken over van alles en nog waar maar het belangrijkste thema was "Mens zijn" Ronnie heeft de weg ook al diverse keren afgelegd en bracht me exact op de goede plek in Lavacolla. Een kamer , een bed, een ligbad en rust, wat wil je nog meer. Na een gezamenlijk biertje ging hij nog 4 km door zodat hij morgen op Monte Gozo start. In de middag hebben we tijdens onze koffie pauze met een tweetal dames op leeftijd uit Minneapolis gesproken. En ja hoor toen ik 's' avonds ging eten zaten ze ook aan tafel en we hebben en samen heel gezellig gehad, sprekend over de Europeese weerstand tegen de Amerikaans buitenlandse politiek. Uiteindelijk samen aan de bar geëindigd met een echte Pacharan.

Na een prima nacht eigenlijk in een kippesprong naar Santiago gelopen. Aankomst 11.15 uur. Onderweg nog kort met een oudere Duitse dame gesproken die van alles op de andere pelgrims had aan te merken. Soms ben ik blij dat niet iedereen mijn tempo kan volgen. Ik liep het plein voor de kathedraal op en kwam Sean, Joanna en Andrea tegen. Daarmee was ook mijn slaapplaats geregeld want een telefoontje was genoeg. In de rij gestaan voor mijn Compostela maar om kwart voor twaalf nog niet aan de beurt. Vanwege de pelgrimsreis om 12 uur toch maar uit de rij. Vanmiddag nog eens proberen. In de mis bleek maar weer eens dat niet iedereen de boodschap van vrede begrepen heeft. Een relatief jonge Spanjaard weigerde op de grond te gaan zitten terwijl hij minstens 10 mensen het zicht ontnam. Maar oké de weg is van iedereen dus ook van hem.

Uiteindelijk had ik tegen 15.00 uur mijn Compostela en daarna ook nog even naar de Franciscanerkerk. Vanwege het 800 jarig bestaan van de pelgrimage in deze richting kreeg ik daar nog een prachtige herinnering uitgereikt. Ik kwam Hind en Mathieu weer tegen en vond op hun advies een internet café. Moest even wat regelen thuis. Dankzij een zeer behulpzame Spaanse uitbater is dat prima gelukt. Daarna samen met Hind naar het plein voor de kathedraal waar we met 12 Ruta del Norte hangers hebben afgesproken. Een prachtige avond die nu om 2.00uur eindigt met dit verslag van de afgelopen dagen.
Mijn benen werken niet echt mee dus morgen ga ik met de bus naar de kust en hoop een paar dagen van de zon te genieten. Dan dinsdag weer terug naar Santiago en 's- avonds met het vliegtuig terug naar Amsterdam. Terug naar mijn kids, mijn vriendin, broers en zussen en iedereen die me lief is.