Songy- Humbauville

Hallo allemaal, Gisterenavond een heel gezellige maaltijd en vooral een heel mooi gesprek gehad met mijn gastheer en zijn echtgenote. We hebben gesproken over het hebben van instinct en dat de moderne boer daar steeds meer moeite mee krijgt. Eric sprak over een handje vol zand uit het veld rapen, eraan ruiken en eraan voelen en dan weten of je de volgende dag, onafhanklijk van de hoeveelheid regen toch zou kunnen ploegen of zaaien. Zijn zoon probeert het nog wel, maar het eerste dat elke dag weer aan staat is het weerbericht. Juist dat fingerspitzengefühl gaat daardoor helaas meer en meer verloren. Tegen 23.00 uur ben ik naar het kantoorgebouw gegaan en heb ik mijn luchtbed opgeblazen. Vannacht heeft het werkelijk gehoosd en ook vanmorgen regende het nog flink. Daarom vanmorgen eerst gekeken bij het etiketteren van de champagne en het verpakken. Eric produceert jaarlijks ruim 30.000 flessen en alles gaat naar particulieren. Tegen een uur of 10 vertrokken in een sappig buitje en na een uur ongeveer was het weer droog. In het dorp Coole waar ik na 11 km doorheen liep was geen van de twee bars open. Geen koffie dus. Toch maar doorgelopen en na nog eens enkele km zag ik een tenetenkamp van het leger. Er is hier een grote international oefening aan de gang. Ik ben op een tent afgestapt en heb gevraagd of het mogelijk was een kop koffie te kopen. Na me bij de commandant gelegitimeerd te hebben nodigde hij me uit in de tent. Ik kreeg een bord pasta en iets te drinken. In het gesprek dat zich ontspon raakten uiteindelijk alle aanwezige militairen geinrigeerd door mijn reisdoel. Vele vragen en men keek met ontzag naar de kaart. Het was een verbindingsgroep en die lopen normaal voor geen meter dus ze vielen haast om van mijn dagquotum. Voordat ik weer weg mocht stond er een voorraad water klaar, 3 flessen, een survival pakket van 1 kilo en een zak met voorgerechten een toetjes, ik denk een stuk of 10. Bij het weggaan kreeg ik nog een vers gebakken brood onder de arm gedrukt. Laurent, de commandant vond het geweldig en voor ik weg ging kreeg ik nog een instructie koken uit het pakket. Prachtig dat men zo met mij meeleeft. Weer op weg was ik opeens weer enkele kilo's zwaarder en dat merk je meteen. Ik heb vandaag maar 22 km gelopen en nu heb ik toch echt mijn eerste blaar. De kleine teen is het slachtoffer. Mijn gastvrouw voor vannacht Odile heeft hem verzorgd. Met een naald en draad doorgestoken, ontsmet en de draad blijft er als een soort drain inzitten. Vervolgens een pleister en dan zien we morgen wel weer. Ik woon in een prachtig gerestaureerde vakwerk boerderij uit 1875. Mark de heer des huizes zoekt truffels voor zijn beroep. Hij is ook regionaal een van de mensen die zich met de productie veredeling bezig houdt. Hij plant de truffelstammen zelf in het bos en die worden dan na een jaar of 10 productief. Hij heeft in de loop van de middag ook nog een deel van een schuurtje afgebroken, waarbij alle moeite gedaan werd om elke handgevormde steen bestaande uit leem en kalkgruis er heel uit te krijgen. Ik ben ook nog even met Odile naar de kerk geweest die is helemaal opgetrokke uit kalksteen. Ook het ouderlijk huis van Mark zijn we nog even binnen geweest, dat huis is uit 1865 en ook helemaal gerenoveerd. Net heb ik met Mark even in de keuken gestaan, de dressing voor de slade is van mijn hand en ze keken erg raar dat er maar zo weinig olie in ging. Wij gaan zo eten en een praatje maken als de 3 kleine kinderen naar bed zijn. Morgen ga ik met Mark's vader naar de kerk en daarna weer lopen. Ik wens iedereen een fijne avond en een mooie zondag en tot schrijfs. Eugene