Cahors-Montcuq-Moissac

Hallo luitjes, daar ben ik weer. Gisteren had ik een telefoonproblemen vandaag is het als sneeuw voor de zon opgelost. Wie zou daar de hand in hebben? Ik wil vandaag eerst eens alle mensen die reageren vanharte bedanken voor hun moedgevende woorden. Jullie helpen me enorm,want het kan wel allemaal lijken alsof het simpel is, maar na een 20-tal kilometers gelopen te hebben met die rugzak is het ook geregelderg zwaar. Dan moet ik mezelf dwingen om door te gaan en vraag ik mewel eens af wat ik hier eigenlijk doe. De douche na aankomst doet dattelkens weer vergeten en dan valt me te binnen, ik geniet van hetlopen van het niet denken, van het mensen ontmoeten van dingen zien,van de natuur van het gefluit van de vogels en van de weg!!! Maandagliep ik alleen in alle vroegte weg uit Cahors en moest meteen een enorm steile, gladde en ik vond gevaarlijke trap omhoog. Ik heb me met handen en voeten en alles wat mogelijk was vastgehouden om maar niet te vallen. Op dat moment dacht ik aan mijn gezin, wat er van ze terecht komt als ik er niet meer zal zijn om ze bij te staan en dat maakte dat ik nog voorzichtiger was. Eenmaal boven had ik moeten kunnen genieten van een prachtige blik op Cahors, maar helaas ik was door de wolken omhoog gegaan en zag niets. In de loop van de morgen werd het weer zonnig en toen haalde ik iemand in. Ik loop snel en dat is nu eenmaal zo. Hij wilde schijnbaar met mij praten want ook hij versnelde en vroeg of ik zin had in een gesprekje. Uiteraard zeg je daar geen nee op en het werd een erg interressant gesprek. Over de weg maar ook over het leven en over het maken van keuzes in je leven. Hij vertelde over een neef die met hem deze weg ging, ieder in zijn tempo natuurlijk, die neef had een met zijn hoofd afgewogen keuze gemaakt voor een vrouw die hij eerder had leren kennen. Op zich niets mis meemaar toen ik hem vroeg of hij wist of die neef met zijn hart gekozen had, bleef het stil. Later gaf hij me terug dat hij daar nog met zijn neef over zou praten. Uiteindelijk vroeg hij me een pauze in te lassen zodat hij wat dingen zou kunnen noteren van de zaken waarover wegepraat hadden. Toen we zaten trok hij zijn portemonnaie en gaf me zomaar 50 euro voor emmaus. Kadootje! We wisselden de gevraagde informatie nog uit en ik bedankte daarna en we namen afscheid. Later die dag kwam ik aan in Lascabanes, daar zat francis op mij te wachten omdat we gisteren afgesproken hadden daar samen te blijven om de mis te bezoeken van een pater die de pelgrims na de mis de voeten wast.Helaas kregen we in dat dorp geen slaapplaats zodat we verder moesten lopen, maar dat was iets daar had ik Francis al over verteld dat ik het idee had, dat dat vandaag niet voor mij bestemd was. Mijn innelijke stem klopte dus weer. We gingen nog wel een praatje maken bij die pater en aan het eind van het gesprek gaf hij me 15 euro voor emmaus,gekregen van een vrouwelijke pelgrim zo zei hij. Afscheid en lopen,toch weer 31,5 km. die dag. We waren net voor een enorme hagel en onweersbui binnen en we kregen me toch een maaltijd. Het leek wel een sterrenrestaurant. Courgettesoep met basilicum en kaas erin gesmolten.Warm geitenkaasje met lavendel gelei, Geconfijte eendebout met kruidenrijst en tot slot tiramissu. Het geheel overgoten met wijn maakte dat we allemaal geslapen hebben als ossen. Dinsdag weer vroeg op pad. Ik heb me 37 km voorgenomen. Na de regen is het erg zwaar want de grond hier plakt aan je zolen, zodat ik het idee heb op zolen van 6cm dik te lopen. Het is wel mooi weer en de route verloopt ook goed.Ik krijg na aankomst een van de 6 plaatsjes bij de zusters. Gisterenavond lekker nog even het stadje ingelopen en op een terras gezeten tot 23.00 uur . In het T-shirtje glaasje wijn gedronken en daarna slapen. Dat was ie weer. groetjes allemaal.