Arthez-Navarenx

Zo woensdag 19 juni regende het 's morgens in ieder geval niet. Na een leuke avond met Kenji en Michel heerlijk geslapen. Kenji had de koffie al aan staan dus ik was binnen 3 kwartier klaar met ontbijt en inpakken. Op advies van Murielle omdat het gisteren de hele dag geregend heeft niet de route door het bos genomen maar over de weg, dat heeft als bijkomend voordeel dat er een km of 4 minder gelopen hoeven te worden. Het ging
prima en tegen half tien zat ik al aan de koffie in Maslaq. Daar zaten ook Eveline en Malou uit de Bretagne die ik een paar dagen eerder gezien had en samen bespraken we de route die plaatselijk echt langs de overvolle rivieren en stroompjes loopt. We hoorden van de enorme overstromingen hier in de regio en die had ik zelf inmiddels ook gezien bij het oversteken van de "Gave de Pau". Gelukkig kon ik over de brug anders was het onmogelijk echt een woest stromende alles vernietigende modderstroom op dit moment. Daarna over de alternatieve route verder en daar kwam ik Carinne tegen, een in Brussel wonende en werkende Engelse. Ze was al een aantal jaren onderweg en liep elk jaar een week of 2 vanaf Le Puy. Ze had een aantal jaren geleden een ernstig auto-ongeluk en na een kniereconstructie en maandenlange revalidatie had ze beloofd naar Santiago te lopen mocht ze ooit weer kunnen lopen. Nou das dus in orde gekomen en nu is ze de belofte in aan 't lossen. Ze gaat weliswaar langzaam maar gestaag vooruit. Ze doet kleine stukjes en altijd via de vaste route omdat ze gewoon niet weet wanneer ze van de pijn niet verder kan en dan moet ze een onderkomen bij de hand hebben. Vandaag moest ze anders vanwege het water en ze was er niet gerust op. We hebben een tijdje samen gelopen en ik heb wel 4 keer afscheid genomen en telkens als ik een meter of 50 weg was had ze toch nog een vraag. Op een gegeven moment kwamen we ook Eveline weer tegen en met hen is ze toen naar een dichtbij de route liggend refugio gegaan. Ik ging rechtdoor want ik had me voorgenomen door te lopen naar Navarrenx. Hier is inmiddels al 4 jaar een refugio genoemd de Alchemist gerund door een man van mijn leeftijd, Jean Gaitan, die wat vrijwilligers erbij heeft om de tent te runnen. Nu zijn dat Dirk en Garreth uit Wales , broers en samen op weg naar Santiago en Manuel een fransman die de weg ook al 3 keer gelopen heeft. De vrijwilligers zijn allen jonger als 30. Er zijn normaal gesproken 13 bedden met elke dag schone lakens en kussenslopen en dekens. Bij binnenkomst eerst lekker bakkie thee, daarna douchen en kleren inleveren want die wassen en drogen ze ook. Elke dag krijgen de gasten een uitgebreid groentebuffet voorgezet, waarbij elke schaal met eetbare bloemen, teksten en andere voorstelling versierd is. Heel bijzonder. Daarna hadden we gisteren als hoofdgerecht een ratatoullie met rijst en als toetje nog Kiwi cake, superlicht. We eten allemaal samen bij een enorme open haard en het is poepgezellig, daarna komen de gitaren op tafel en wordt er gezongen. Ik had gisteren na de wandeling wel veel last van mijn blaar en van rusteloze benen. Ik heb bij de apotheek extra magnesium tabletten gehaald en dat helpt wel. Gisterenavond natuurlijk ook nog mijn blaar verzorgd maar dat gaat niet zo goed want die zit onder het eelt. Vanmorgen op tijd op en alles ingepakt toen schoenen aan en even naar de bakker voor een stokbrood. Maar oei dat viel dus tegen, ik had vannacht al de hele nacht mijn hak voelen kloppen. Toch maar naar de dokter en toen bleek er een abces onder het eelt en de blaar te zitten. Minstens 2 dagen niet lopen en medicijnen en baden in bleek om het eelt op te lossen. That's the road. Gewoon afwachten dus. Zo we gaan weer aan tafel dus allemaal smakelijk eten en een fijne avond gewenst.