Navarrenx-San Palais-St.Jean Pied de Port

20 juni 2013 Laat in de middag heeft de Alchemist mijn abces met een stanleymes open gesneden. Hij kwam wel door het eelt en de toplaag maar het bleef dicht, zat nog dieper. Gewoon zalf van de dr. erop en daarna aan tafel, afwachten want nog een keer snijden durfde hij niet. Bij de open haard later bleek er franse verpleegster te zijn en zij had ook ervaring met lopen en blaren en Omdat haar advies door diverse mensen ondersteund werd hebben we voor het gaan iets anders op de wond gedaan. Eerst desinfecteren en daarna een flinke klodder procent gezuiverde klei erop, een flink gaasje en vervolgens met huishoudfolie De volgende morgen eraf en toen bleek het abces open en zo goed als leeg. maken de zalf van de dr. erop en niet lopen dus. De volgende morgen bleek de klei zijn werk een heel eind gedaan te hebben, mijn enkel was veel dunner en de verpleegster adviseerde me om ook de volgende nacht er nog een keer klei op te doen. Inmiddels heb ik gebeld met l'esprit du chemin een gite in St. Jean Pied de Port gedreven door een nederlands stel dat 10 jaar geleden na een succesvolle en stressvolle carriere in nederland het roer heeft omgegooid en hier een herberg voor pelgrims heeft opgezet. Helaas zijn ze vrijdagavond gesloten vanwege het feest van de muziek dus Huberta adviseert me om naar San palais te gaan met de bagagetaxi, das een wat grotere plaats en dan kan ik kijken of ik nog iets van het feest kan meekrijgen. Dat besluit ik te doen. Ik verblijf van vrijdag
op zaterdag bij de Franciscanen in San Palais. In de loop van de dag naar het dorp gehompeld, gegeten wat dingetjes gekocht voor het avondeten want 1x naar het dorp was ruim genoeg voor mij. Bovendien was er ter gelegenheid van het feest niets te doen.
Terug in het klooster bleek ik mijn kamer met Wim uit Apeldoorn en Maurice uit de Bretagne te delen. Ik had een erg leuk gesprek met Wim over zijn vak, architectuur, zijn bureau, zijn dochter die het bureau had overgenomen inmiddels en verder over geloof, hoop en liefde. De politiek en het faillissement darrvan was een thema waar we ook lang
bij hebben stil gestaan. Ondertussen hebben we liggend op bed elk een half stokbrood met kaas opgepeuzeld natuurlijk vergezeld van wat glaasjes wijn. Tot slot heb ik nog eitjes voor ons gebakken en toen we die ophadden zijn we gaan slapen. Zaterdagmorgen om 10 uur stond de bagagetaxi weer voor de deur en die bracht me toen naar St. Jean
Pied de Port. Ik werd allervriendelijkst ontvangen en na een gesprek met Maaijke over mijn hak en die van haar, zij heeft dezelfde ervaring gehad op haar camino, dus ik besluit toch de dr. nog een keer te laten kijken. Afspraak gemaakt en hij was wel tevreden maar heeft toch de randen van het abces bijgeknipt zodat het mooier en makkelijker kon
sluiten nu er niet meer zoveel over was. In de loop van de dag veel mensen zien binnen komen die ik al ken en natuurlijk honderd keer de vraag hoe het gaat. redelijk maar kan mijn schoenen niet aan en lopen verboden. Ik ben wel jaloers want zij gaan morgen de klim aan naar ruim 1400 meter. Maar goed dat is de camino accepteren wat er gebeurt. Gisterenavond kwam er nog een vriend binnen van franse mensen en opeens vroeg hij of ik in magnetiseren geloofde. Na mijn bevestiging nam hij mijn hak tussen zijn handen, zonder deze aan te raken. Vrijwel meteen begon de wond te kloppen en hij zei er zit nog
rommel en die moet eruit. Je mag het geloven of niet, ik heb heel slecht geslapen het is inmiddels zondagmorgen, mijn hak is de hele nacht aan de gang gebleven en vanmorgen zat het verband weer vol. Ik had vannacht bedacht dat ik vanmorgen mee opsta met de vertrekkers om ze uit te zwaaien en dat was, ondanks alles, toch heel erg leuk. Minder
leuk was dat ik gisterenavond nog een telefoontje kreeg dat de oma van mijn kinderen overleden. Ik overweeg om toch naar huis te gaan om mijn kinderen te ondersteunen. Ik ga zo eens bellen wat ze daar van denken.