St.Jean Pied de Port-Biarritz-Rotterdam-Velden

Zoals jullie al aan de titel kunnen zien ben ik thuis. Afgelopen zondag voelde mijn pootje nog steeds niet echt goed en dat gecombineerd met het overlijden van de oma van de kids heeft me doen besluiten naar huis te gaan. Afgelopen maandagmiddag ben ik weer op Nederlandse bodem geland. Maandagmorgen met Huberta, de eigenaar van het refugio, een gesprek gehad over het naar huis gaan. Het is heel dubbel, ik dacht die voet komt wel goed en dan ga ik door ook al doet het dan pijn en daarnaast het toeval dat oma net nu sterft. Alsof dat me moest helpen om de beslissing te nemen er maar mee te kappen. verstandig te zijn mijn voet te laten helen en er voor de kinderen te zijn als ze me nodig hebben. Zelf bij de crematie te zijn van iemand waar ik toch ook lang een relatie mee gehad heb en die zo af te sluiten. Ik begrijp het nog steeds niet allemaal maar dit is wel wat de weg is. Een aaneenschakeling van gebeurtenissen die opeens tot een heel ander resultaat leidt als wat gepland of gehoopt was. Huberta van herberg L’Esprit du Chemin, stuurde me tot troost maandagmiddag nog een mooi gedicht en dat wil ik jullie niet onthouden. Dus tot slot van deze episode hierbij het gedicht. van Rumi.

*DE HERBERG*

*Dit menszijn is een soort herberg:
elke ochtend weer nieuw bezoek
Een vreugde, een depressie, een onbehagen
of een flits van inzicht
komt als een onverwachte gast.*

*Verwelkom ze; Ontvang ze allemaal gastvrij!
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat
behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor een nieuwe vreugde.*

*De donkere gedachte, schaamte, het venijn ontmoet ze glimlachend bij de voordeur en vraag ze om erbij te komen zitten. *

*Wees blij met iedereen die langskomt. De hemel heeft ze je stuk voor stuk gestuurd om jou de weg te wijzen. *

*Rumi (1202-1273) *
* *


Ik wens iedereen een goed leven en een open deur in zijn herberg.
Warme groet Eugene