Humbauville-Troyes

In Humbauville voor de eerste keer echt goed geslapen. Vanmorgen wask echt uitgerust. Ik heb wat berichten bekeken op de mail en daarna ben ik met Joseph naar de kerk geweest. 30 km rijden. de pastoor bedient 60 kerken. Elke 3 maanden is er een aan de beurt. De mis stelde niet veel voor maar de voorganger, een poolse priester was geweldig. Door zijn stuntelige frans was de boodschap ook voor mij simpel te volgen. Daarnaa met Odile, Mark en de kids koffie gedronken bij vrienden en toen nog 20 km gelopen naar Troyes. Dat viel helemaal niet mee, ook de ander voet kreeg kuren en ik heb er bijna - uur op gelopen. In Troyes had ik het telfoonnummer van Marie-Helene en haar man Sui, hij is een Cambodjaan ide veel familier verloren heeft toen ze daar nog woonden zo hoorde ik later. Voordat ik hen ontmoette zag een man me strompelen en hij vroeg uiteraard wat ik deed. Voorgetseld, verhaal verteld en even later bleek dat ook hij, Manuel Rodriguez-Alvarez een spanjaard, de camino gelopen had. Twee keer verschillende routes. Hij kende het klappen van de zweep natuurlijk en nam me mee naar huis. Ik moest mijn schoenen en sokken uit en hij heeft mijn voeten verzorgd. Daarna kreeg ik de zalf en alle verband spullen mee. Ik kreeg ook het advies andere schoenen te kopen, ondanks dat ze een maat groter waren als mijn vorige schoenen zijn ze echt te klein. Ondertussen stond hij erop dat ik iets moest drinken en ondertussen bedacht hij ook nog dat we Marie-Helene naar zijn adres moesten laten komen. Zo gezegd zo gedaan. Marie-Helene, haar man Sui en de 3 kinderen kwamen en werden ontvangen. Allemaal iets drinken en voordat Marie-Helene me mee kon nemen waren er al afspraken gemaakt om nieuwe schoenen te kopen. Daarna heeft Marie-Helene me naar mijn adres voor die nacht gebracht. Familie Bour, vader loeder en 6 kinderen. Nadine en Laurent hebben elkaar bij Emmaus ontmoet en hebben er jarenlang gewerkt. Nu is hij directeur van een instituut voor de opvang van alcoholverslaafde mensen, vandaar dat in hun huis helemaal geen alcohol aanwezig is. Gisterenavond nog een lang gesprek met ze gehad want ze hebben Abbe Pierre, grondlegger van Emmaus persoonlijk gekend. Inspirerende man moet dat geweest zijn. Na een 2e goede nachtrust deze reis vanmorgen samen met Nadine naar de mis en daarna de stad bekeken. Zelden heb ik een mooiere Altstad gezien als hier in Troyes. Vanmiddag bij Marie-Helene gegeten en daarna met Manuel nieuwe schoenen gekocht en naar de kathedraal geweest voor een bezichtiging. Daar troffen we 2 oudere duitse heren, pelgrims op weg. Waren de hele morgen in het ziekenhuis geweest wegens hartklachten van de een en ze hadden nog geen slaapplaats. Helaas ging Manuel en zijn vrouw vanavond naar kennissen anders was het geregeld geweest. Ik heb Marie-Helene gebeld, de zaak uitgelegd en zij heeft een flinke ronde gebeld. Tegen half zeven wisten we dat er een of twee slaap adressen zouden zijn en de heren werden uitgenodigd mee te eten bij haar en het gezin in afwachting van bij wie er geslapen zou worden. Klaus en Gert waren helemaal van de kaart van zoveel hulp en gastvrijheid en wisten zich aanvankelijk nauwelijks een houding te geven. Dat werd beter toen ik ze het advies van de limburgse wandelcoach Frits door gaf. Hij heeft mij ooit verteld het moeilijkste om tijdens de reis te leren is, accepteren hetgeen aangeboden wordt. Allemaal meehelpen het eten klaar maken, Gert oud-burgemeester van Herzogenrath heeft zijn eerste piepers gejast. Tijdens de maaltijd werd er in het duits, engels en frans door elkaar gevraagd naar motivatie, reacties van de echtgenoten en familie en nog veel meer. Tranen vloeiden er voor Klaus toen hij vertelde over het verlies van zijn 34 jarige dochter, goed dat je op zon'n moment steun aan elkaar kunt en mag geven. Na het eten is Sui met hen naar het dichtsbijzijnde van de inmiddels 2 aanwezige slaapadressen gefietst. Bij het afscheid nemen werden Klaus en Gert bedankt voor het feit dat ze meegekomen waren? Raar maar wel heel mooi als je daar over nadenkt. Ik blijf vannacht bij Marie-Helene, Sui, Auriane, Soline en Flavien. Hij wil vannacht bij mij slapen, maar mag dat niet van zijn ouders. Te druk voor mij! Ik heb de afwas gedaan en Marie-Helene de kids naar bed geholpen en toen moest ik nog een verhaaltje voorlezen, mooie herinneringen aan toen de eigen kindertjes klein waren kwamen op. Vervolgens hebben we gedrieen nog een thee gedronken en toen kreeg ik de computer ter beschikking en ging het echtpaar naar bed. Overigens het gezin woont sinds enkele weken op dit adres en zo het en der staan nog flink wat dozen, zouden wij zo makkelijk vreemde mensen uitgenodigd hebben? Vraag ik me af. Ik bedenk wat ik er allemaal van kan leren. Erg veel zo denk en voel ik. Morgen ga ik weer lopen richting Chaource.