Aubrac - Saint Côme d'Olt

Hallo allemaal, hier een berichtje uit het Couvent de Malet van LesSoeurs Ursulines. Een groot complex waar 50 pelgrims naarpelgrimsmaatstaf in grote luxe opgevangen kunnen worden. Vrijdagavondverliep toch wel anders als gedacht. Jerry, de Tsjech wildeuiteindelijk nog even naar zijn vrienden op zoek en ik was voor hetrestaurant Gert-Jan en Tineke van der Horst weer tegen gekomen. Methen had ik enkele dagen geleden in La Clauze in dezelfde gite geslapenen dat beviel best, vandaar dat we besloten weer samen te gaan eten.We moesten nog even wachten en daarom maar even aan de bar gaanzitten. Mijn eerste pastis, het weer is er geschikt voor en hijsmaakte dan ook prima. Even later melde Adriano, zoals hij zichzelfnoemt, uit Utrecht. Hij heeft echt alles gelopen ook tussen Vezelay enLe Puy en hij vertelde ook dat dat via landwegen ruim 15 dagen duurt.Ik ben dus blij dat ik de trein genomen heb, omdat ik anders zekerniet over de Col Somport had kunnen gaan. Voordat we aan tafel gingenkwam ook Gert uit Herzogenrath voorbij en ook hij en zijn vrouwschoven aan tafel bij. Ik schreef al dat de pastoor me 's-Middags naareen gite had willen sturen en dat hij zelf die avond in het restaurantzou zijn en dat was dus ook zo. Hij kwam mij, die hij 's-middags op dekeuken gewezen had in het centre parasoille, nu speciaal welkom hetenin het restaurant. Waarom weet ik niet maar het zette me wel aan hetdenken. Mag een pelgrim ook genieten? Ik denk van wel, natuurlijkhoeft het niet elke dag feest te zijn maar als de mensen die jeontmoet gaan eten en ze vragen je mee, dan zal ik niet vlug weigeren.Ik blijf wel opletten dat ik niet de duurste dingen ga proeven, hetmoet vind ik wel eenvoudig blijven. we hadden dus een gezellige groepen Jerry had inmiddels niet zijn vrienden maar 2 zwitserse damesontmoet en nog een jongen die ik niet ken en zij besloten afzondelijkte eten, ook goed. Wij hebbe,n erg gelachen en de kaasplank op heteind van de maaltijd was onvergetelijk. Je mag dan aanwijzen waar jeeen stukje van wil hebben en vervolgens gaf die serveerster me tochstukken weg, daar kon je een weeshuis mee voeren. We hebben dus langnagekaasd!!!!! Toen ik in het parochie centrum naar mijn kamer gingwerd er aan de kinderwens van de kerk voldaan of er werd geoefend datkon ik natuurlijk niet beoordelen, maar gezellig haddan die gasten hetzeker. Ik denk dat niemand bezwaar kan hebben tegen zoveelnaastenliefde in een parochiecentrum. De volgende morgen ben ik al om6 uur op pad gegaan, ik had me voorgenomen om 36 km te lopen. Het gingvoortreffeljk, om 8 uur had ik er al ruim elf achter me gelaten, hetwas maar 6 graden maar doordat ik flink liep had ik daar geen lastvan. de rust was prachtig en ik liep over boswegen en door weiden,berg op en bergaf. Schitterend zo te lopen als de wereld net ontwaakt.Daarna ging ik het echte Aiubrac gebied in, kale hoogvlakten envolgens het boekje gevuld met duizenden koeien. Vandaag kwam ikerachter dat dat normaal ook zo is, maar wel vanaf 25 mei pas, dangaan elk jaar de herders met de koeien de hoogvlakte op en dan is hetgroot feest in Aubrac. Ondanks de afwezigheid van de koeien is het weleen schitterend stuk natuur om door te lopen. Net voor Aubrac werd ikingehaald door iemand die zelf ook naar Santiago gelopen heeft en dieme zijn kaartje wilde geven met het verzoek hem een postkaart testuren. Dat zouden ze op zijn bedrijf zeker leuk vinden zo stelde hij.Omdat hij zijn verzoek niet vergezeld liet gaan van een geldelijkebijdrage voor de kaart heb ik hem mijn Emmaus geloofsbrief laten zienen hem uitgelegd dat ik voor een goed doel liep. Hij kende Emmaus ookmaar het kwartje viel niet bij hem. Ik kreeg geen bijdrage. Toen iklater op zijn kaartje keek zag ik dat hij economist was, ik geloof datik het nu wel snap, zal hem toch een kaartje sturen uit Santiago.Tegen 16 uur kwam ik de plaats Aubrac in lopen 36 km achter megelaten, en belde ik het nummer dat me enkele dagen geleden gegevenwas, geen reactie, ook na herhaalde pogingen leverde dat niets op.Eerst maar iets drinken, daar zit ook een jonge vrouw, naar laterblijkt een amerikaanse architecte en ze is flink geblesseerd, hand enknie. Ze lopt maar langzaam maar verder gaat het goed. Ze vraagt hoeik aan onderkomen kom nu men niet reageeert. Ik zeg dat het me altijdlukt. Even later komt Maerceau langs, ook eerder bij op de kamergeslapen en hij nodigt me uit in de Tour des Anglais. Binnen is ookJanine zijn vrouw en we zijn het er snel over eens dat ik bij hen opde kamer ook zal slapen. Naar later blijkt slaapt Marianne, dieamerikaanse, daar ook. Verrassing!!!! Na de douche kom ik Adriano inhet dorp weer tegen, we drinken samen iets en net veel later bestaatonze groep uit 5 mannen en brengen we het restaurant in rep en roer.Er is gereservbeerd voor 3 personen, een apart en twee samen aantafel en nu bent u met vijf en wil samen eten. Na wat geharrewar luktdat en zitten we met 2 duitsers, 2 nederlanders en een fransmangezellig te eten. Ik heb inmiddels een poging gedaan om mijn bed indie toren te legitimeren maar dat is me niet gelukt, alles was vol.Toch heb ik alleen in een bed geslapen uiteindelijk en daarom heb ikdaar vanmorgen voor het weggaan dan maar koffie gedronken. Vandaagweer practig weer en het was zwaar want ik moets ruim 900 meter dalen.Met tussenpozen uiteraard maar de knietjes hadden er moeite mee. Ikheb een stuk met Adriano gelopen en tegen half twaalf zei ik tegen hemdat ik zin had in koffie. Als we deze afdaling gehad hebben ga ikkoffie zetten zo besluiten we. Maar dat was niet nodig, in een gehuchtwaar de afdaling stopt heeft de boer in de schuur koffie, thee enalles wat je verder maar wil drinken klaar staan. Bijdrage voor allees1 euro. Ik kon het wel weer gevoeld hebben dat van die koffie want ikhad het echt nog geen 5 minuten daarvoor gezegd en het was ook beslistniet zichtbaar geweest totdat we het hoekje om kwamen. Dus tochinstinct denk ik maar. Ik ben lang blijven hangen vanwege pijn aan depootjes en uiteindelijk weer alleen verder. Enige tijd later eenprachtige weide midden in het bos. Daar eb ik me getracteerd op eenzonnebad en besloten dat elke dag te doen als het weer dat toelaat.Dan heb straks tenminste niet zo'n echte pelgrimslook, bruine benen,armen en kop en de rest is wit. Ik ben nu in een schitterend kloosteren ga straks weer gezamenlijk met alle pelgrims eten. Daarvoor zal iknog naar de vespers gaan, zo'n vrouwenkoor is altijd mooi. Dat was hetdoei allemaal.