Viloria de la Rioja tot Hornillos del Camino

Donderdagavond in Villoria was heel bijzonder. Voor het eten werd iedereen uitgenodigd zichzelf in zijn eigen taal en met handen en voeten voor te stellen. Geloof het of niet ik versta spaans, zelfs met een brasiliaanse invloed van Lisa, Italaans van Alberto Spaans van Berta en Luci en het Portugese italiaans van Orietta onze gastvrouw.Het werd een mooie avond en ik heb lang met Alberto over zijn zoektocht naar de inhoud van het geloof gehad. Hij is al twee jaar zoekende, bezocht Cluny en Taize en loopt nu de camino. Hij zoekt ook naar zijn levensopdracht en ik geloof dat hij echt op weg is die ook te ontdekken. Hij spreekt over keuzes maken zowel in prive als zakelijk leven over van werk veranderen om die dingen te doen die ervoor hem, (hij is pas 28 ) toe doen. Vrijdagmorgen ben ik weer gaan lopen en het was veel bergop. Een stijging van toch zon driehonderd meter verdeeld over 20 km. Ik had een moeilijke dag.
Ik heb 27km gelopen en ben helemaal op. Ik douche, zit wat op een stoel, schrijf in mijn dagboek en langzaam kom ik bij. Ik besturdeer de route voor morgen naar San Juan de Ortega, In de eerste twaalf km twee enorme stijgingen en dalingen en dan nog 22 km naar Burgos.Dat weet ik nog niet hoor. Ondertussen komt Gerrit binnen hij is in St.Jean gestart en heeft nu na 9 dagen een dikke knie en pijn. We gaan samen wat drinken en later eten we ook samen en kijken naar het voetbal. Mijn eerste echte TV tijd deze Camino. Ondertussen is ook Harrie uit Noorwegen aan tafel bij ons komen zitten. We hebben een leuke avond en drinken een extra borrel op het nederlands elftal.
Zaterdagmorgen besluit ik dat ik met de bus naar Burgos ga, mijn longen hebben gisteren flink slaag gehad vanwege de berop etappe en ik durf het niet weer aan. Gerrit heeft ook pijn en hij gaat mee met de bus. We stappen samen uit in Burgos en lopen het busstation uit. Ik\loop Sylvia en Lene uit Berlijn tegen het lijf precies zoals ik me datgisteravond voorgesteld heb. Toeval of bestemming, die bus met zijn gevolgen? Silvia grijpt me vast en huilt alweer, ze heeft de plaats voor haar pelgrimsherberg, die voor Burgos moet komen niet gevonden en vraagt of ik haar wensdroom mee wil nemen naar Santiago. Natuurlijk doe ik dat. Ze hebben maar weinig tijd hun bus naar huis vertrekt over 10 minuten en voor we afscheid nemen geven beide me 20 euro voor Emmaus. Ik ben weer sprakeloos. Na het afscheid loop ik met Gerrit de stad in op zoek naar de albergue. Vlug gevonden maar de opening duurt nog ruim 3 uur. Spullen op straat laten staan of bezichtiging van de stad met rugzak. We hoeven de keus niet te maken. Een nederlands stelvertelt ons over een dichtbijzijnd en goedkoop hotel en dat doen we.Spullen afgezet en de stad bekeken. Prachtige en machtig grote kathedraal die echt imposaant is. Zeer de moeite waard. Na het eten lopen we een stukje terug op de camino en bezoeken ook nog het Carthuizer Klooster van Miraflores. Ik kan het iedereen aanraden, nog nooit zo'n verfijnd beeldhouwwerk in marmer gezien. Uberhaupt een bijzondere plek om te bezoeken vanwege de duizend jaar oude historie.Als we weggaan speelt buiten een vader met zijn kinderen.Het dochtertje telt in het Engels en als ze niet verder weet neem ik dat over. Wij lopen verder maar de vader knikt ons vriendelijk toe.Even later heeft Gerrit echt last van die knie en besluit ik te liften. De eerste auto die komt is die vader met kindjes en ja hoor hij neemt ons mee terug de stad in. Terug in de stad kijken we voetbal, eten wat en gaan slapen. Zondag heb ik deels alleen gelopen en deels met Gerrit. Tegen elven gaat het regenen en ik ben 5 minuten later in het dorp en binnen. Niet nat. Ik blijf tot het opklaart en ook Gerrit besluit dat te doen. Daarna lopen we samen naar onze bestemming in een laag tempo, goed voor Gerrit en voor mij. Zo jullie zijn weer bij groetjes allemaal.