Puente Villarente tot Murias de Rechivaldo

Hallo mensen,
Hier weer een bericht uit Spanje van het lopersfront. In Puente Villarente vond ik Gerrit en Micha uit het Duitse Lingen weer terug en ik heb die avond met Micha een gesprek gehad over wat de Duitsers volgens hem zouden moeten doen om fatsoenlijk op de hoogte te zijn van hun eigen geschiedenis. Hij is van mening dat iedere landgenoot minstens in een vernietigingskamp zou moeten gaan kijken om met eigen ogen te zien en met eigen hart te voelen wat daar allemaal onder hun verantwoordelijkheid gebeurt is. Hij is van mening dat daar veel te weinig aan gedaan wordt in Duitsland, ik kan dat natuurlijk niet beoordelen en het lijkt me dus helemaal geen slecht idee, hij denkt echter dat het velen niet interesseert. We hebben er nog lang over gesproken en ik ging dus laat naar bed. Zaterdag gingen we laat op stap en we waren rond half tien al in Leon. Aan de hand van het boekje van Gerrit hebben we meteen een groot deel van de stad gezien terwijl we op zoek waren naar onze verblijfplaats, we sliepen in het Benedictijnen klooster en al om half twaalf gingen we zonder rugzak op weg de stad in. Eerst naar de kathedraal waar een trouwerij aan de gang was mat prachtige orgel begeleiding. Tijdens de communie speelde de man If I had words, bij de meesten bekend van Keely en Fitzgerald maar in feite van Saint-Saens. Schitterend gewoon en als ik schrijf denk ik wel eens If I had words. Veel van wat ik meemaak is haast niet te geloven nog te beschrijven. Het zijn gebeurtenissen waar je bij moet zijn om het echt te begrijpen. Toch zal ik pogingen blijven doen om jullie erbij betrokken te houden, na de kathedraal hebben we een terras gepikt en vervolgens het duurste hotel van Leon, het Parador, bezocht. Vroeger was dat het pelgrimsziekenhuis vandaar het belang voor ons als pelgrims. Gerrit kreeg daar op een gegeven moment een biertje in de hand gedrukt door de schoonbroer van de bruid. Ja je gelooft het niet dezelfde bruid wiens trouwmis we bijgewoond hebben. Na de avondmaaltijd die we samen met een drietal dames uit Quebec nuttigden gingen we op zoek naar een mooie mis, We kwamen wederom in een trouwmis terecht en met Marie uit Quebec heb ik het koor versterkt. Een stuk van Mozart en een stuk van Handel dat ik kende heb ik meegezongen, het was prachtig wederom. De koorzangers vonden het erg leuk en ook de dirigent had het door want hij kwam ons na de mis de hand schudden en bedanken. Neem ik aan. In de stad was een muziekfeest vanwege het begin van de zomer maar dat maakte in ons klooster niets uit. Half tien binnen anders is de deur dicht. In het klooster hoorden we niets van de muziek. Zondag heb ik een lange dag gemaakt 36 km naar Hospital de Orbigo. Veel evenwijdig met de autoweg gelopen dus we waren blij toen we er waren. Na de avondmaaltijd met Ingermarie uit Noorwegen en Dorris uit Zwitserland wilden we naar de avondmis in hun Albergue. Helaas op zondag geen avondmis. Ik vroeg de Belgische hospitalera of we niet toch even de kapel in mochten en dat was goed. Ze maakte de kaarsjes aan en het licht uit. Met zijn vieren hebben we zelf een prachtige bijeenkomst verzorgd, Ingermarie zong heel oude Noorse liedjes en de anderen hebben beurtelings ook gezongen uiteraard viel iedereen steeds bij de ander in zo gauw men de melodie te pakken had, na een uurtje kwam de pastoor toch nog binnen, hij zegende ons en gaf ons een hosti. Een schitterende Caminodienst met twee protestants-hervormde aanwezigen en drie katholieken, maar uiteindelijk met mensen die elkaar en de wereld het allerbeste toewensen. Na de bijeenkomst nog lang met Gerrit gepraat over dit kleine wonder en grootte cadeau. Gerrit is erg veranderd de laatste dagen. Hij heeft veel rust gevonden en ik merk dat het hem goed doet. Maandag zijn we samen naar Murias de Rechildo gelopen zon 24 km. Vanmorgen had het geonweerd dus het was lekker fris maar in de loop van de dag werd het weer de gewone 34 graden die we al enkele dagen achter elkaar hebben. In Astorga bezochten we de Kathedraal en ik vind het de mooiste tot nu toe. Het licht binnen is zo mooi dat het meteen ook de warmte van de katholieke kerk met zich lijkt mee te dragen zo merkte Gerrit op. Ja werkelijk een juweel op de weg naar Santiago. Daarna nog een paar km en nu typen. Zo dat was het weer voor vandaag, De groetjes aan iedereen en een warme omhelzing voor wie hem wil aannemen.