Ook nu bepaald de weg mijn route

Ook nu bepaald de weg mijn route. Vrijdag tegen het eind vqan de middag kwamen we aan bij Francis, de diaken die ook in 2008 een belangrijke rol in mijn reis gespeeld heeft. Een super warm en hartelijk welkom van hem en zijn vrouw Elisabeth voor Donja, mijn vriendin en mijzelf. We bespraken de route en nu blijkt er wel een wandelroute rechtstreeks van Vezelay naar Le Puy te zijn maar dat is niet de oude pelgrimsroute. Die loopt van Dijon naar Le Puy en Velay. Ik sprak met Francis af die te nemen en te starten op zijn startpunt 2008. De kerk Eglise Elisabeth de la Trinite in Dijon. Zaterdag zijn we naar Vezelay gegaan en tijdens de avondmis bleek er zondag geen pelgrimszegen gepland te zijn vanwege allerlei andere festiviteiten. Francis kon t wel aangevoeld hebben dat er geen zegening was. Zondag een zeer aangrijpende pelgrimszegening waar opnieuw Francis en Elisabeth ook naar toe kwamen, toch 1,5 uur rijden voor hen. De pastoor Didier en Francis hebben beide een van mijn voeten geolied tijdens deze dienst. Ik kreeg uit handen van Francis zijn wandelstok uit 2008 omdat de mijne gesneuveld was op zaterdag, heel bijzonder is dat, de steun en toeverlaat van mijn nieuwe broer te mogen meedragen en erop te steunen. Van Eilsabeth kreeg ik de bijbeltekst over de wederopstanding mee, hoe symbolisch kan t zijn. Van Donja tenslotte kreeg ik t water mee, symbool voor mijn dagelijks brood. En toen op weg. Ik had veel moeite om de juiste weg vast te houden, kwam echt in de bergen en had t zwaar. Om 50 meter vooruit te komen moest ik eerst steil het dal en en daarna weer steil omhoog. Niets om me vast te houden en allemaal losse keitjes. Na enkele uren kwam ik zelfs een waarschuwingsbord tegen dat het nu echt gevaarlijk werd. Ik besloot de omweg te nemen en die bleek uiteindelijk goed te doen. Terug aan de voet van de bergen bleek de juiste route te liggen en na nog een keer de bordjes verkeerd geinterpreteerd te hebben begreep ik het weer. Volg het centrum van de wegwijzer en niet de stralen, die gaan per slot van rekening alle kanten uit. Francis heeft in Nuits St.Goerges voor een geweldig adres gezorgd bij een collega diaken. Als wel eerder beschreven een 2 sterren Michelin adres. Voor Jean Claude een feestdag om een pelgrim te ontvangen en dus reden voor de Bourgogne evenknie van Champagne en voor een goed glas wijn daarna. Dinsdag na het ontbijt weer op weg een heerlijke wandeldag met uitzocht op uitbottende wijnranken, boeren die hun wijngaarden voorbereiden op een nieuw zwaar seizoen (getooid met overvolle druiventrossen). Aankomst in Beaune aan de Kathedraal. Ook hier heeft Francis gebeld en ben ik meer dan welkom. Ik slaap in de toren van het aan de Kathedraal vastliggende klooster. Ik ga mee naar de avondmis en we eten gezamelijk. De pastoor, de kapelaan een jonge man die onderzoekt of een leven als geeestelijke zijn roepingzou kunnen zijn en ik. Na de maaltijd loop ik nog even de plaats in en kom op straat de secretaris van de pastorie tegen Hij nodigt me uit voor een glas. Een gesprek ontspint zich tussen ons en zijn Poolse vrouw. Thema Auschwitz. Je kan er niet om heen hoe gruwelijk t allmaal was. Ze tonen me ook nog een deel van een documentaire daarover. Vreselijk gewoon. Om 10 uur besluit ik te gaan slapen en dat lukt ook goed. Een ruime kamer met een prima 2 persoonsbed. Zo vanmorgen vroeg op eerst even dit bericht voor jullie allemaal dan ontbijt en weer op weg. Ik groet jullie allemaal en dank voor het meelopen.