Beaune-Chagny-Fontanes-Taize

Hallo allemaal. Dinsdag ben ik vanuit Beaune vertrokken. Al snel werd het erg warm en zo rond 13.00 uur was ik in Charagne-Montrachet. Doordat ik mijn reisroute veranderd heb, heb ik natuurlijk geen kaarten bij me. De reisbeschrijving die ik heb blijkt gewoon niet altijd te kloppen en daarom besluit ik op GPS de laatste 7 km van de dag te lopen. Na enige tijd kom ik bij het canal du centre en een blik op de daar aanwezige kaart laat me de GPS weer uitzetten en ik loop weer enkele km om maar wel door prachtige natuur langs het canal. Aangekomen in Fontaines krijg ik een bed in het refuge St. Just. Eigemdom van het Frans genootschap en op donativo basis. Andre een 70 jarige man uit Parijs is er ook. We gaan inkopen doen en ik kook voor ons samen. We drinken cidre, achtergelaten door pelgrims voor ons, en wij laten weer achter wat wij over hebben van onze maaltijd. Andre blijkt een orthodox katholiek te zijn en 49 jaar getrouwd. Terwijl we vertellen blijkt hij nu zijn jeugddroom waar te maken. Weg uit het kleine dorpje bij Parijs waar hij woont en de wijde wereld in. Hij heeft voor de veiligheid zijn hele route uitgestippeld en allerlei dingen meegenomen die hij misschien wel nodig kan hebben. Schijnzekerheid levert hem een gwicht van 20 kilo bagage op. Dat is veel voor je rug. Hij is sportief en sterk en ik wens hem toe dat hij zijn droom kan vervullen en dat hij wat kilos achter kan laten.

Woensdag, na een daartoe door Andre uitgenodigd dagelijks gebed op weg. Weer op zoek naar de route want Fontaines ligt er 7 km vandaan. Na 2 uurtjes vind ik de Santiago bordjes weer en ik ontmoet een Canadees. Hij is directeur van een pharmaceutisch bedrijf en leeft al jaren zonder mobile telefoon. Zijn vrouw is boodschappen doen in Parijs en hij wandelt enkele dagen. We praten over mijn reis en hij pakt t meteen op. Wil graag mijn mailadres en zo wisselen we nog wat informatie uit tot onze wegen zich scheiden. Ik ga bergje op en bergje af, net als enkele dagen geleden en weer is het heet. Tegen 3 uur besluit ik naar de mij aangereikte telefoonnummer te bellen op zoek naar onderdak. Mijn hak doet pijn, ik heb een blaar precies op t randje. Helaas niemand neemt de telefoon op. Ik bestudeer een kaart in het dorp en ik blijk vlakbij Taize te zijn. Voor wie dat niet weet een internationaal oecomenisch ontmoetingscentrum dat zon 30 jaar geleden speiaal voor jongeren is opgezet. Ik heb pijn en besluit een poging te doen om die paar km te liften. De eerste auto die bij t stoplicht stopt is van mij zo besluit ik.Ik spreek de automoilist aan en hij brengt me tot in Taize hoewel ik hem vroeg me enkele kilometers op weg te helpen. Hij is een Amerikaan die hier een huis gekocht heeft en dat opknapt. Na zijn scheiding wil hij zich hier nu definitief vestigen. Hij is bezig met een werkvergunning. Ook in Frankrijk wijzigen de regels en daardoor kan hij zijn vak van timmerman nu niet meer opnemen. Extra papieren nodig. Hij gaat proberen als musicus aan de kost te komen. De aankomst in Taize is heerlijk. Gastvrijheid staat hier met HOOFDLETTERS geschreven en ik krijg meteen een heerlijk glas koele ijsthee. Na uitleg over hoe t hier gaat brengen ze me naar mijn bed op een 6 persoons kamer. Ik betaal naar gelang ik kan betalen zo is me verteld en daarbij geven ze dan wel een minimum en een maximum aan.
Op de kamer maak ik meteen kennis met James, een in Hongkong opgegroeide thans in New York woonende gepensioneerde gevangenis dominee uit de Methodistische kerk. Ook hij is geintrigeerd door mijn verhaal en wil alles weten. Van de benodigde uitrusting tot de route en hoe dat dan wel allemaal werkt. Ik vertel hem ook over t feit dat ik geld verzamel voor Emmaus-Feniks en hij geeft me prompt 20 euro. Hij gaat volgende week weer naar huis en is voor de derde keer in Taize. Van de zomer gaat hij de trouwerij verzorgen van zijn zoon die binnenkort ook als methodistisch dominee afstudeerd. Hij is erg zorgzaam om zijn zoon maar ook om mij. Ik krijg alcohol pads en verband middelen om mijn blaar te verzorgen en eigenlijk vindt hij dat ik naar de dokter moet. Na de douche helpt hij de de blaar verzorgen en hij blijft de hele avond bij me om me de weg te wijzen en om uit te leggen wanneer we waar heen gaan.Na het avondeten gaan we naar het avondgebed en dat bestaat voornamelijk uit zingen. Ik geniet ervan. Aansluitend biedt hij me nog een glaasje bier aan en als ik er hem ook nog een wil aanbieden blijkt dat je per persoon maar een alcoholisch drankje per avond krijgt. Je kunt ook niet voor iemand anders meenemen. We besluiten dus te gaan slapen. Ik sluit dit verhaal nu ook af want vanmorgen in Taize toen ik dit typte sloot de computer zonder waarschuwing af en ik dacht dat ik alles kwijt was. Gelukkig niet maar je moet t lot niet uitdagen. zometeen komt er nog een verslag van vandaag. Doei