Afscheid uit Velden

Zaterdagmorgen eerst ontbijt met de kinderen en aanhang. Heel gezellig en toen afscheid van jip en shirley pim en rowena. De emoties zaten hoog bij mij. Ik kan het niet duiden. Fleur en bram brachten me weg en ook bij dat afscheid een brok in mijn keel en tranen. Daarna bagage weg, inchecken vliegtuig in en anderhalf uur later Bergerac het regent. Donjas ouders Door en Hans komen me ophalen ze zijn met de camper hier. We eten lekker samen drinken een glas wijn en als ik wil mag ik vannacht in het gangpad slapen. Nou dat lijkt me gezellig we staan op de camping en hebben een leuke avond samen. Vandaag ben ik met hans naar de bakker gelopen ontbijt met een laatste hollands bakkie koffie en toen op weg. Geen toeval hoor ??? de route staat direct bij de camping aangegeven. Ik ga onderweg en alle emoties van gisteren komen nog even langs. Ben ik alleen? Ik heb mijn kinderen, en het afscheid was toch heel aangrijpend voor me. Maar die waren er met eerdere reizen toch ook . Dat kan het niet zijn. Het zit in mij mijn kern is ontdooit en die kan nooit meer bevriezen. Ik ben dankbaar voor mijn interne "opwarming van de aarde". Zo dan ook nog een beetje reisverslag. Vanaf de camping door een glooiend landschap 18 graden en droog. Eerst een heel stuk langs de dordogne. Daarna de wijnbergen in. Het terrein wordt zwaar modder en klei glad van de overvloedige regen gisteren. Een dikke laag onder mijn zolen en dan de eerste echte kuitenbijter stijl omhoog naar het boven op de berg gelegen wijnhuis chateau ..... Weet t niet meer. Boven aangekomen stond er een traktor en ik heb mijn rugzak afgedaan mijn baguette gepakt, de ham en heb een half brood opgegeten het was precies 12 uur etenstijd. Ik heb een half uurtje gezeten en toen weer opweg even later begon het te druppelen en omdat het zo grijs werd toch maar regenjas aan en de cape over de rugzak die overigens inclusief water slechts 12 kilo weegt. Even later passeer ik een huis met op de brievenbus het symbool van santiagolopers de schelp. Ik wik en weeg zal ik hier onderdak vragen? Het is pas 1 uur en ik besluit te genieten van de regen en loop door linksaf de bergop door de wijngaarden, modder klei en een afgeladen kersenboom. Schuilend onder de boom alleen de donkerste kersen geplukt als toetje en als suiker / brandstof leverancier, heerlijk waren ze vers gewassen door de regen. Toen weer verder en het werd droog en het zonnetje kwam te voorschijn. Het terrein bleef zwaar en toen ik een uurtje later chateau Larchere in Pomport voorbij liep zei mijn lijf ho stop. Kijk vooruit in de weide omtrek geen huizen of dorpen, het is de eerste dag ben zuinig op jezelf. Er is een mogelijkheid wijn te proeven, geen mensen maar wel een bel. Ik bel krijg via intercom de vrouw des huizes te spreken die verderop woont en maak me bekend. Wachten er komt iemand. Thierry de jonge bio-wijnboer komt. Ik leg hem mijn doel uit en vraagt of hij iemand kent waar ik kan slapen. Hij denkt even na, vraagt voor een nacht, waarop ik ja zeg, en dan krijg ik de beschikking over het nog volledig ingerichte huis van zijn overleden ouders. Fantastisch ik vraag hem of ik wat worst bij hem kan kopen want brood heb ik nog. Hij loopt weg om te kijken en komt terug met een flinke kippepoot, pasta een banaan en een half litertje wijn. Ik voel me opnieuw god in frankrijk, zo installeren, kleren uit, shirt wassen en in de zon zitten. na een uurtje slaat de vermoeidheid toe, eerst eet ik de pasta en kip en dan kruip ik in mijn slaapzak op een heerlijk 2 persoons bed en slaap tot ruim half acht. Vanavond een beetje rond gekeken beetje geappt met het thuisfront en dit bericht getypt. Ik heb eerst van de ondergaande zon genoten en zit nu bij de brandende openhaard in de keuken ik drink mijn laatste glaasje en ga weer slapen. Morgen weer een dag. groetjes allemaal eugene