Luik- Avister met een flinke omweg

De volgende morgen op tijd op en een rondje in de buurt gelopen met George. Hij kent iedereen en spreekt ze ook allemaal aan. In de buurtwinkel kopen we enkel eitjes en spek. Om te wandelen moet je goed eten. na het ontbijt ga ik met george naar de buurtkerk om hem te horen zingen in het koor. Hij heeft al met pastoor gesproken en tot mijn verbazing klinkt tijdens de voorbeden mijn naam en een applaus ter aanmoediging. Na de mis komt een oude dame naar me toe, geeft me een hand en wenst me een goede reis toe. Ze geeft me € 5 om een bijdrage aan de tocht te leveren en zegt erbij, "Pour une bougie a Santiago". Kaarsje opsteken voor haar als ik aankom. Na de mis neem ik afscheid van George en ga op weg. Ik loop vandaag niet de originele route maar langs de Ourthe zoals hij me geadviseerd heeft. Het is prachtig je loopt met verbazing de ene na de ander bocht om, nooit gedacht dat het zo afwisseld is langs de rivier. Tegn 15.00 uur bel ik mijn volgende mogelijke slaapadres. Na enige uitleg ben ik van harte welkom tegen een uur of half vijf, want dan zijn de kindertjes uit bed. Ik loop verder want ik ben er toch nog lang niet. In Hony vraag ik de weg nog eens en dan blijkt dat ik veel te ver doorgelopen ben. Eeen lang gerekte bocht verder als dat ik had moeten doen. Ik maak aanstalte om de juiste richting in te gaan, maar wordt aangesproken door een echtpaar. Of ik naar santiago loop? Het bleek dat ook zij erheen gelopen hadden en ze nodigen me uit voor eten en drinken bij hen thuis. We kijken samen foto's en praten een tijd onder het genot van een pilsje. Omdat mijn slaapadres niet zo makkelijk te vinden is loopt hij een heel eind met me terug en wijst me de juiste weg. Ik kom terecht bij een jong echtpaar Genevieve, Bernard en de twee tegelijkertijd uit Kazachstan geadopteerde uit verschillende families stammende zoontjes. Noé en Colin prachtige jongens maar wat een aangaan. Ze hadden besloten geen eigen kinderen te nemen maar een paar arme kinderen een goede toekomst te bieden. We hebben veel met elkaar gepraat en samen gegeten. Ook zij bleken overigens op weg te zijn naar Santiago. Ze zitten midden in Frankrijk en liepen elk jaar enkele weken. Vanwege de kinderen nu maar even niet meer. Omdat de weersvoorspellingen abominabel waren heb ik op hun advies besloten de volgende dag terug te lopen naar Luik. Maar dan wel via de route door het bos. Heerlijk geslapen, je voelt de goedheid van deze mensen.