Le Puy en Velay St. Privat d'Allier

Wat is dat toch, zo'n stemmetjes die zeggen je blijft in Le Puy en Velay om rond te kijken. Juist nadat ik ook al in Vezelay een extra dag ben blijven hangen. Vervolgens regent het de hele dag pijpestelen en ik heb na het internetcafe rond gelopen door de stad, ben nat , heb inmiddels met de dames van het logement koffie gedronken, een afspraak gemaakt met Daniel om samen te gaan eten en daarna is er niets. Het was maandag luitjes en dan kun je willen wat je wil en dan is er heel veel gesloten in frankrijk. Ik voel me een beetje verlaten en denk wat doe ik hier? Voor het eerst echt eenzaam? Nee dat toch ook weer niet maar wel een onbestemd gevoel. Achteraf ben ik blij dat ik naar mijn stemmetje geluisterd heb, want het heeft in de hele regio echt geplensd en waarom schouwen als je warm binnen kunt zitten. Gisteren heb ik in gesprekken diverse keren gezegd dat het vandaag mooi weer zou zijn en ............dat was het ook. Om half zes wakker en ik hoor de vogeltjes al fluiten. Gewassen onbeten vrijwillige bijdrage betaald en daarna weg, het was toch nog een beetje grijs. Weer dat stemmetje net voordat ik het dorp verlaat, je moet nog pinnen en je hebt geen vitaminetablet genomen. Terug gelopen pinnen en naar een cafe, kopje koffie, water, tablet en daarna weer op weg. In dat half uur is de hemel opengetrokken en terwijl ik tegen een flinke berg opstamp om het dorp te verlaten draai ik me regelmatig om. Plaatjes uit de advertenties kan ik jullie zeggen. Zo verkoop je een dorp toeristisch. Van 628 meter naar 1205 meter boven zeeniveau in 4 uurtjes. Valt mij uiteindelijk nog best mee. Ik neem na twee uur een korte drink en adempauze, stuur Christine een sms-je , en weer door. Net voor het plaatsje Montbonnet ligt een kleine 11 de eeuwse kapel. Hij is perg mooi en leent zich ook om een boetrhammetje te eten. Chapelle St. Roch genaamd, ja hoor ook daar een bord met de legende van St. Roch. Ik ga hem niet vertellen, zoek maar eens op het internet. Vervolgens een afdaling van 310 meter over een afstand van minder als 4 km, hij is plaatselijk erg steil kan ik je zeggen. Ik ben blij dat ik daar niet gisteren in de stromende regen vanaf moest. Inmiddels ben ik bij Marie en Jean-Marc Lucien in huis. Zelf ooit pelgrims ontvangen ze nu ook pelgrims, je kunt mee eten aan de familietafel en ja hoor weer betaling op vrijwillige basis. PRACHTIG TOCH!!!!! Ik heb inmiddels met Christine besproken dat wij dat ook gaan doen als ik weer thuis ben, ons huis ligt in Velden niet ver van de route naar Santiago, die bij Jagersrust de grens over komt. Ik heb me al gewassen en ook de kleren zijn al bijna droog in het zonnetje. Ga zo meteen een paar boodschappen doen en in de zon zitten. Tot schrijfs allemaal. Eugene